Donald van Kooy is één van de langst dienende medewerkers van Emergo. Al 12,5 jaar werkt hij als assemblagemedewerker in de fabriek. “Ik ben begonnen in het oude pand. Het personeel is misschien wel vertienvoudigd.” Die groei is niet ten koste van de ‘Emergo-cultuur’ gegaan. “Het Emergo-motto luidt ‘plezierig wonen, voor iedereen’. Dat kun je doortrekken naar ‘plezierig werken, voor iedereen’. Je komt in een opgemaakt bedje.”
Open communicatie
Op de vraag of hij niet de ambitie heeft om hogerop te komen, antwoordt Donald dat hij geen carrièreman is: “Ik ga met plezier naar mijn werk, maar hou ook van mijn vrije tijd. Je krijgt alle ruimte om je te ontwikkelen en te leren, maar ik sluit het voor mezelf af. Ik ben iemand die graag doet wat een ander zegt wat je moet doen. Mijn drijfveer is een topprestatie leveren. Als je 100% je werk goed doet, vliegt de tijd voorbij.”
Je inbreng wordt gewaardeerd, vertelt Donald. “Er is een open communicatie. Als je wat wilt weten, ga je erachteraan en krijg je een antwoord. Er wordt op een bedachtzame manier gevraagd of je goede ideeën hebt en dat wordt ook gehonoreerd.” Als voorbeeld noemt hij het scheiden van afval. “Dat vind ik geweldig. Je moet beginnen aan de bron. Op zoek gaan naar manieren om iets niet te verpakken. Als je eenmaal begint, is er geen einde.”
Alles uit de kast
Rondom de coronatijd moest er een paar keer alles uit de kast worden gehaald om de planning te halen. “Door corona zijn ruim honderd productieve dagen verloren gegaan. Omdat we toch op tijd wilden leveren, hebben we tweemaal overgewerkt. Daar kregen we niet alleen overwerkgeld voor, maar ook 250 euro aan cadeaubonnen. En dat niet één keer, maar drie keer.”
Donald is niet iemand die zijn mond houdt. De Emergo-cultuur moedigt kritiek aan, vertelt hij. “Hendrik-Jan en Koos hebben twee keer een soort Ted-talk gehouden, waarbij Hendrik- Jan ons voorhield ‘Een getergd man zorgt voor verandering. Die wil het anders doen, beter!’ Dat heb ik mij aangetrokken. Bepaalde dingen ‘tergden’ mij. Twee keer heb ik mijn zegje gedaan en twee keer is daar goed op gereageerd.
Hijsen is risico nummer 1. In de tekening moet je aangeven waar de hijspunten zijn. Om veilig te kunnen hijsen gaat iedereen nu een hijscertificaat halen. De andere keer ging het om een collega die twee keer het eigen risico moest betalen na een ziekenhuisbehandeling door een ongeval. Nu hebben we een gezamenlijk eigenrisicofonds waaruit die kosten worden gedeeld.”
Er wordt op een bedachtzame manier gevraagd of je goede ideeën hebt.
